|0054

Tell her.

Zeven lesuren lang probeerde ik te luisteren naar leerkrachten, waarvan de meesten lesgaven met een air van 'Ik weet dat het de voorlaatste dag voor de paasvakantie is en ik heb ook geen zin hier te staan, maar luister nu maar gewoon.' Erg bevorderlijk voor je concentratievermogen is dat natuurlijk niet. De mensen die het geld kwamen ophalen voor de sponsortocht, hadden dat beter tijdens het derde lesuur gedaan. Dan was het tenminste nog een welkome afwisseling geweest.

Zeven lesuren lang probeerde ik te luisteren naar mijn klasgenoten, die vrolijk babbelden over dingen waar ik niets van begreep. Zelfs Ina probeerde niet meer te volgen, want het verhaal was te lang en te ingewikkeld. Dat krijg je met roddels. Na vier lesuren was er eindelijk een adempauze van een uur en een kwartier, daarna ging het van Latijn naar wiskunde, dus van kwaad naar erger. Ik wou vakantie en wel nu.

Zeven lesuren lang zat ik ongeduldig te wachten op de bel die het einde van het lesuur zou aankondigen en het was elke keer een opluchting. Om vijf na vier haalde ik mijn fiets zo snel mogelijk uit het rek en spurtte samen met Ina weg van school. Ik begreep waarom mensen zingen in de regen en dat vertelde ik Iemand. Hij schoot alleen maar in de lach. Hij had van mij ook wel mogen zingen, maar misschien doen jongens dat niet zo graag.