|0053

Come Around Soon.

Ik leef nog. Voor een volledige negenennegentig percent (de andere bleef steken tussen mijn examen wiskunde, denk ik.). En ik ben terug. Denk ik. Ook voor een volledige negenennegentig percent, misschien zelfs meer. Vandaag liep ik voor het goede doel een groot aantal kilometers. Met school, uiteraard. Er zijn veel scholen die zoiets verzinnen, maar met de onze vind ik het toch altijd wel fijn. (Strikt genomen kan ik niet vergelijken, maar dat is strikt en vandaag mag het allemaal wel wat losser.). Het was in het thema van '2015, de tijd loopt', er liepen mensen van de laatste jaren rond met een T-shirt met een klok op en wij moesten een AIDS-spel spelen. Wat uiteraard heel educatief is en zo.

Maar de zon scheen. De zon scheen, de modder zorgde alleen voor lachsalvo's (de meisjes voor ons waren lachwekkend. Op zijn minst), de opdracht die we moesten maken liepen we voorbij en we huppelden om het smalle padje. Hand in hand. Op school kregen we soep of water en er stond een grote wekker die vertelde dat ook de tijd van de directeur liep. We lachten er eens mee. We hebben veel gelachen vandaag. Maar de zon scheen, de paar regendruppels droogden even snel als ze vielen en vijftien kilometer weg brandde er een klein lichtje in mijn hoofd.

Wie zou daar niet blij van worden?