|0057

With a little bit of luck.

Met een witte muts op mijn hoofd, loop ik met een vriendin over het Stationsplein. Met een muts, want het is, gezien de datum, veel kouder dan het zou mogen zijn en de weergoden hebben ook duidelijk geen zin daar iets aan te veranderen. Dus dan maar een muts. "Zou je een paashaas willen zijn?" vraag ik aan Vriendin, die verbaasd knippert, maar dan beseft dat ze tegen mij praat en zo'n vragen dus heel normaal zijn. "Een paashaas", herhaalt ze en moet er even over nadenken. Ik wacht geduldig, tot ze zegt: "Neen, ik denk het niet." Ik vraag waarom niet, maar we komen iemand tegen die we kennen en ik vergeet erop terug te komen. Jammer, want ik had het graag geweten.

Ik zou wel een paashaas willen zijn, denk ik. Een paashazin dan, of zo, al klopt dat woord niet. Toch als dat is zoals het in kinderboeken wordt voorgesteld; wonen in een groot, geverfd ei en een heel jaar vakantie, alleen eieren moeten verven en één week in het jaar rondbrengen. Ja, dat zie ik nog wel zitten. Maar als ik volgend jaar mijn keuze moet maken tussen Latijn-Wiskunde, -Wetenschappen en -Moderne Talen, zullen ze op de vraag welke richting ik moet kiezen om Paashazin te worden, waarschijnlijk wel niet kunnen antwoorden.