A way back into love.
"We cannot direct the winds, but we can adjust our sails", zegt Ina wijs halverwege de les wiskunde. Ik vraag me af waar ze dat vandaag heeft, maar ik zeg niets. Ik weet even goed als zij wat ze ermee bedoelt. De lerares wiskunde vraagt of er iets is. Neen, er is niets. Niets, behalve het feit dat wij een week voor ons examen wiskunde nog even een nieuwe leerkracht krijgen. Maar dat is schoollogica. Ina mompelt dat er niets is, schrijft iets op een kladblad en gaat dan verder met psychologe spelen.
"Ik snap jou niet, Ann. Wat heeft hij nu eigenlijk verkeerd gedaan?" Ik blijf koppig coördinaten berekenen van stomme driehoeken die op vakantie willen en dus maar een puntspiegeling ondergaan. Wat heeft iedereen toch met dat van plaats verwisselen de laatste tijd? Het is het zevende lesuur. Op het zevende lesuur zou men geen wiskunde moeten krijgen. Een fractie van een seconde benijd ik de vijfdes & zesdes, die nu al thuis leren voor hun examens. "Ann." Ik zwijg en schokschouder. "Ann, geef antwoord. Haal jij jezelf graag onderuit, of zo?" Geërgerd grijp ik mijn geodriehoek. Natuurlijk, ik verkies ongelukkig te zijn.
Ik kies ervoor om hele dagen met een rotsblok in mijn maag te leven en gewoon te voelen dat het verkeerd zal aflopen. Ik kies ervoor hem weg te duwen en toch nodig te hebben en ik wíl gewoon dat hij kwaad op me wordt omdat ik dat op hem ben. Dat is toch niet meer logisch? Ik sis het haar toe terwijl ik met de 'Alpha'mode 1+1=3 op mijn rekentoestel typ en het aan de jongen voor mij geef, die het aan de lerares laat zien. Ze heeft niets door en gaat verbaasd op zoek naar de verklaring.
"Dat zeg ik niet", protesteert Ina, "maar je maakt het jezelf wel héél moeilijk nu, Ann. Waarom zég je het hem niet gewoon?" Ik maak een vreemd geluid. Natuurlijk. Waarom zeg ik niet gewoon even tegen mijn lief dat ik er een slecht gevoel over heb en dat ik bang ben van ons? Ina ziet er de ironie niet van in en begint met meer wijsheden te gooien. Dat dat een teken is dat ik hem niet vertrouw. "Ik vertrouw hém wel", ga ik er fel tegenin, "maar mezelf niet." De bel gaat en zonder mijn agenda in te schrijven storm ik de klas uit.
Het feit dat ik onderweg naar huis onderuit ga in een plas met een doorsnee van twee meter, helpt níét.
"Ik snap jou niet, Ann. Wat heeft hij nu eigenlijk verkeerd gedaan?" Ik blijf koppig coördinaten berekenen van stomme driehoeken die op vakantie willen en dus maar een puntspiegeling ondergaan. Wat heeft iedereen toch met dat van plaats verwisselen de laatste tijd? Het is het zevende lesuur. Op het zevende lesuur zou men geen wiskunde moeten krijgen. Een fractie van een seconde benijd ik de vijfdes & zesdes, die nu al thuis leren voor hun examens. "Ann." Ik zwijg en schokschouder. "Ann, geef antwoord. Haal jij jezelf graag onderuit, of zo?" Geërgerd grijp ik mijn geodriehoek. Natuurlijk, ik verkies ongelukkig te zijn.
Ik kies ervoor om hele dagen met een rotsblok in mijn maag te leven en gewoon te voelen dat het verkeerd zal aflopen. Ik kies ervoor hem weg te duwen en toch nodig te hebben en ik wíl gewoon dat hij kwaad op me wordt omdat ik dat op hem ben. Dat is toch niet meer logisch? Ik sis het haar toe terwijl ik met de 'Alpha'mode 1+1=3 op mijn rekentoestel typ en het aan de jongen voor mij geef, die het aan de lerares laat zien. Ze heeft niets door en gaat verbaasd op zoek naar de verklaring.
"Dat zeg ik niet", protesteert Ina, "maar je maakt het jezelf wel héél moeilijk nu, Ann. Waarom zég je het hem niet gewoon?" Ik maak een vreemd geluid. Natuurlijk. Waarom zeg ik niet gewoon even tegen mijn lief dat ik er een slecht gevoel over heb en dat ik bang ben van ons? Ina ziet er de ironie niet van in en begint met meer wijsheden te gooien. Dat dat een teken is dat ik hem niet vertrouw. "Ik vertrouw hém wel", ga ik er fel tegenin, "maar mezelf niet." De bel gaat en zonder mijn agenda in te schrijven storm ik de klas uit.
Het feit dat ik onderweg naar huis onderuit ga in een plas met een doorsnee van twee meter, helpt níét.
1 reacties:
"Ik vertrouw hém wel, maar mezelf niet."
Dat herken ik. Dat is niet gezond. Dat loopt niet goed af. Ook al ligt het aan jezelf. Ik spreek uit ervaring. Helaas.
x
Een reactie posten