Wake up dead man.
"Jezus, Ann, doe even normaal", mopperde Ina toen ik zenuwachtig van de ene voet op de andere sprong en om de twee seconden mijn haar uit mijn ogen haalde. "Maar ik ben zénuwachtig!" jammerde ik, alsof dat alles zou verklaren. Wie zou niet zenuwachtig zijn voor haar allereerste examen Ooit? Een partieel examen wiskunde dan nog. Ik bedoel, wiskunde! We weten ten slotte allemaal wel hoe goed ik in wiskunde was - en nog steeds ben.
"Ann, je hebt alle leerstof ongeveer drie keer geleerd. Je gaat dat écht wel kunnen!" zei Ina vermoeid toen de deuren van de externe studie eindelijk, eindelijk opengingen en wij eindelijk, eindelijk naar binnen mochten. Een groot deel van het eerste jaar moest geherberg worden, dus iedereen schoot langs elkaar heen. "Bank tussenlaten", zei één van de toezichters met nasale stem en even voelde ik me als een massamoordenaar in een gevangenis. Ik kwam terecht naast een vierdejaars, die vluchtig opkeek en zich weer op zijn cursus concentreerde. Hij leerde chemie, en met één blik op de bladzijde sloeg de schrik me om het hart. Misschien moest ik maar buizen op dit examen en voor altijd eerstejaar blijven.
Het examen (proefwerk, eigenlijk, examen is geen AN) was moeilijk. Er werden kei-veel vragen van de Kangoeroewedstrijd en meer wiskunde-bolleboos-wedstrijden gesteld, wat ik oneerlijk vond want (a) dat was geen theorie en (b) aan zo'n wedstrijden doe je normaal vrijwillig mee. Geïrriteerd schrapte ik een antwoord op een vraag voor de derde keer en voelde hoe ik langzaam in paniek begon te raken. Rot-rotvak. En dan plots de vierdejaar die zijn blad omsloeg, waardoor de achterkant heel even op mijn kant van de bank terechtkwam. "Antwoord C" had hij er in potlood opgeschreven en begon het meteen weer uit te gommen. Ik wou hem fluisterend bedanken, maar met een schop tegen mijn enkel liet hij me weten dat dat niet de bedoeling is tijdens een proefwerk.
"Tegen wie praatte jij nu?" vroeg Ina verbaasd toen we na het proefwerk de externe Studie uit liepen en ik hem wél had kunnen bedanken. "Niemand", antwoordde ik, "kom op, ik heb honger."
"Ann, je hebt alle leerstof ongeveer drie keer geleerd. Je gaat dat écht wel kunnen!" zei Ina vermoeid toen de deuren van de externe studie eindelijk, eindelijk opengingen en wij eindelijk, eindelijk naar binnen mochten. Een groot deel van het eerste jaar moest geherberg worden, dus iedereen schoot langs elkaar heen. "Bank tussenlaten", zei één van de toezichters met nasale stem en even voelde ik me als een massamoordenaar in een gevangenis. Ik kwam terecht naast een vierdejaars, die vluchtig opkeek en zich weer op zijn cursus concentreerde. Hij leerde chemie, en met één blik op de bladzijde sloeg de schrik me om het hart. Misschien moest ik maar buizen op dit examen en voor altijd eerstejaar blijven.
Het examen (proefwerk, eigenlijk, examen is geen AN) was moeilijk. Er werden kei-veel vragen van de Kangoeroewedstrijd en meer wiskunde-bolleboos-wedstrijden gesteld, wat ik oneerlijk vond want (a) dat was geen theorie en (b) aan zo'n wedstrijden doe je normaal vrijwillig mee. Geïrriteerd schrapte ik een antwoord op een vraag voor de derde keer en voelde hoe ik langzaam in paniek begon te raken. Rot-rotvak. En dan plots de vierdejaar die zijn blad omsloeg, waardoor de achterkant heel even op mijn kant van de bank terechtkwam. "Antwoord C" had hij er in potlood opgeschreven en begon het meteen weer uit te gommen. Ik wou hem fluisterend bedanken, maar met een schop tegen mijn enkel liet hij me weten dat dat niet de bedoeling is tijdens een proefwerk.
"Tegen wie praatte jij nu?" vroeg Ina verbaasd toen we na het proefwerk de externe Studie uit liepen en ik hem wél had kunnen bedanken. "Niemand", antwoordde ik, "kom op, ik heb honger."
1 reacties:
Ah, da's al een tijdje geleden. Fijn. Heel fijn :)
xx
Een reactie posten