|0083

Big big world.

"We moeten praten", is wat hij zegt. Hij praat vooral. Ik vraag me af of hij niet moet leren voor zijn examen. En of ik dat eigenlijk ook niet moet doen. Het gevreesde mondeling Frans nadert met rasse schreden. Hij praat terwijl ik een poging doe om te luisteren, maar mijn gedachten dwalen af. "Ann, je luistert niet eens", zegt hij dan scherp en ik schrik op. "Jawel", mompel ik stil en ril, want het is koud buiten. We zwijgen allebei.

"Zullen we het er na de examens over hebben?" Hij klinkt vermoeid en ik voel zijn woorden als vuistslagen in mijn gezicht aankomen. "Ik - Nee..." Stamelend probeer ik hem duidelijk te maken wat ik bedoel, maar het zou me verbazen als ik daarin slaag. Hij kijkt me aan met gefronste wenkbrauwen. "- en ik wil je niet kwijt!" besluit ik uiteindelijk en vraag me af of hij daar ook maar één woord van begrepen heeft. Hij staat op en aarzelt, omhelst me dan uiteindelijk toch. "Waarom maak je het jezelf ook zo moeilijk", mompelt hij in mijn oor. Mijn enige antwoord is een droge snik.

Ik weet het ook niet meer.