|0075

Hold on.

"Ik heb een boek waarvan ik denk dat je het graag zal lezen", zegt Iemand triomfantelijk, alsof hij net een wereldkampioen verslagen heeft. Ik trek mijn wenkbrauwen op. Iemand vindt er plezier in mij boeken toe te schuiven, en nog meer als ze me bevallen. "Zeg het eens." We liggen in het gras bij hem thuis, ik al schrijvend, hij zijn biologie herhalend. "Het is een cadeautje", zegt hij dan en steekt me een pakje toe. Het is ingepakt met groen papier en een paarse strik. "Waarom?" vraag ik verbouwereerd. "Zal je wel zien", zegt hij raadselachtig en leunt op zijn ellebogen terwijl ik het papier zorgvuldig losmaak. Ik haat het als mensen het papier er zomaar afscheuren.

This is all. The pillow book of Cordelia Kenn. Meer dan 800 pagina's in het Engels. Ik kijk hem aan alsof hij gek is geworden. Hij grijnst breed en geeft me een kus op mijn neus alvorens te zeggen dat ik dat heus wel kan. "Niet. Je bent gek." Ik blader door het boek en bekijk de postkaart die eruit valt. 'Omdat jij maar niet kan stoppen met zeuren over hoe nutteloos je Engels vindt in de middelbare school. En omdat je heel heel lief bent. x.'

"Idioot", mompel ik en sla mijn armen om hem heen.