Little more time.
Communicatie bij ons op school - nee, dat lijkt nergens naar. Klagend vertel ik Iemand over ons verschrikkelijke examenrooster, waarbij ons Frans mondeling en geschiedenis op dezelfde dag staan en fysica alleen. Fysica stelt niets voor. Dat vertel ik hem en vervloek de Directie en alles wat erop lijkt. En hij lacht alleen maar. "Je moet daar niet mee lachen", mok ik, "als ik nu buis op één van die twee examens hé, weet je wat er dan gebeurt?" Hij schudt het hoofd.
"Dan zal ik er op het einde van het jaar niet door zijn, moeten zakken van richting en dan zullen ze me thuis haten en buitengooien en dan zal jij mij vergeten en dan zal ik helemaal alleen op straat moeten gaan leven tussen de duiven en de ratten, misschien nog niet eens met duiven, en dan heb ik geen huis, geen diploma, geen vrienden of vriendje en dan ben ik helemaal alleen en een mislukkeling en dus verloren." Ik haal diep adem om verdergaan, om uit te leggen hoe ik dan uiteindelijk zal eindigen als een vrijgelaten regenworm, maar hij legt zijn hand over mijn mond, zwiert me in het rond en knuffelt me.
"Sinds wanneer plaats jij duiven vóór mij?"
"Dan zal ik er op het einde van het jaar niet door zijn, moeten zakken van richting en dan zullen ze me thuis haten en buitengooien en dan zal jij mij vergeten en dan zal ik helemaal alleen op straat moeten gaan leven tussen de duiven en de ratten, misschien nog niet eens met duiven, en dan heb ik geen huis, geen diploma, geen vrienden of vriendje en dan ben ik helemaal alleen en een mislukkeling en dus verloren." Ik haal diep adem om verdergaan, om uit te leggen hoe ik dan uiteindelijk zal eindigen als een vrijgelaten regenworm, maar hij legt zijn hand over mijn mond, zwiert me in het rond en knuffelt me.
"Sinds wanneer plaats jij duiven vóór mij?"
0 reacties:
Een reactie posten