|0062

Make believe.

Ina springt hyperactief op en neer en wappert met haar handen. Iemand kijkt haar aan alsof ze zonet gezegd heeft dat ze vier olifanten heeft zien paardrijden, ik kijk (hopelijk) alleen maar verbaasd. Ik bedoel - ik weet natuurlijk wel dat ze jarig is vandaag, ze heeft haar cadeau ondertussen al gekregen, samen met de drie kussen dat daar natuurlijk bijhoren, maar ik snap haar enthousiasme niet echt.

"Snap dat dan!" roept ze ongeduldig en maakt nog een sprongetje. "Snap wat?" Iemand begrijpt er blijkbaar nog minder van dan ik. Glimlach. Ina maakt een ongeduldig gebaar. "Ik ben vijftien", legt ze dan kalm uit, "dat wil dus zeggen dat....?" Ze kijkt ons afwachtend aan, maar helaas weten we geen van beiden het juiste antwoord. "Dat wil zeggen dat vanaf nu, als je dat optelt, zes jaar ben!" Ze springt opnieuw op en neer. Ik staar haar aan. "Dus?" Ze zucht. "Zes is een moooooooi getal!"

En dan zijn er nóg mensen die zich afvragen waarom wij vriendinnen zijn. Ik bedoel maar.
(Maar stiekem is 8 wel mooier.)