|0067

Iemand leest Wolkenmeisje. Puur toeval, natuurlijk. Ik vraag hem of ik mijn mails mag checken op de computer bij hem Thuis en hij zegt dat dat mag. In die mails staat dat Wolkenmeisje een reactie heeft gehad. Eerst is zijn vraag 'wie' is Wolkenmeisje. "Ik", zeg ik en wil er niet op ingaan. "Hoezo jij?" In drie en een halve zin leg ik hem uit wat het is, dan vraagt hij of hij het mag lezen. Ik hoef vast niet uit te leggen dat ik twijfel.

Ik zeg hem te wachten tot ik weg ben en ontwijk het onderwerp tot ik naar huis moet en hij er nog iets over zegt. In negeren ben ik nooit goed geweest. En stiekem wil ik natuurlijk wel weten wat hij ervan vindt. Ik zeg hem dat hij maar niet te diep in het archief moet gaan graven.

Om kwart voor tien nog een sms'je. Van hem, natuurlijk. Voor de rest stuurt niemand mij om kwart voor tien nog sms'jes. Ina slaapt dan al een half uur en niemand werkt om kwart voor tien nog aan zijn huiswerk. (Nuja, dat doet men wel, maar dan stelt men geen vragen meer.) Hij vraagt of hij geen ander pseudoniem krijgt. 't Lief of zo.

Dus bij deze presenteer ik u: 't Lief, mijn vriendje. 17 jaar, jarig in juni (de 14e, net zoals ik dat in februari ben) en gek van de Chiro. En van mij, zegt hij.

Liever gaat ge ze niet vinden.