|00027

Blokje om.

Ik hoop uit de grond van mijn hart dat jullie oudejaarsavond even fijn was als de mijne. Ik zat met Broer en Zus en nog een aantal mensen aan de eettafel en probeerde de gesprekken te volgen, hoewel dat halverwege hopeloos bleek, dus ving ik af en toe enkele woorden op en maakte er mijn eigen beeld van. Herhaaldelijk vroegen mensen mij hoe mijn examens gegaan waren, of ik nu nog steeds geen vriendje had en meer van die dingen. Herhaaldelijk zei ik goed, neen en iets meer.

Rond twaalf uur kreeg ik genoeg kussen voor de rest van mijn leven en kreeg ik drie sms'jes. Minder dan vorig jaar, ééntje daarvan ook met minder inhoud dan vorig jaar ('t kan steken), één van Ina met genoeg wensen voor de komende vier oudejaarsavonden en één van Niemand. Natuurlijk. Ik stuurde Ina en het Inhoudsloze berichtje terug, het één al wat langer dan het ander en las toen dat van hem. Zeggen ze niet dat een nieuw jaar ook een nieuw begin is? Ik geef je nu alvast drie virtuele kussen en misschien mag ik die maandag dan echt geven. Xxx.

Waar haalde hij het lef vandaan? Het was niet eens logisch, hij was een jongen, die stuurden dat soort dingen niet. Ik wist wel wie hem geholpen had, ergens diep vanbinnen, maar negeerde dat gevoel en tikte terug dat we dat nog wel zouden zien en dat opnieuw beginnen niet altijd geldt. Er kwam geen antwoord.