|0034

Comedy tonight.

Ina begroet me met een enorme glimlach en laat me meteen binnen. Haar ouders lopen in de woonkamer in de keuken en lachen al even breed als ik hen begroet. We gaan naar boven, om eindelijk te beginnen aan ons werkstuk voor Aardrijkskunde, dat stiekem deze week al af moet zijn. Terwijl Ina de computer opstart haal ik mijn map boven en bekijk maar eens wat we eigenlijk moeten doen. Ze kijkt mee en zucht al even luid als ik zou willen doen.

Ina's ouders delen mee dat ze maar eens vertrekken naar tante J. Of het zal lukken? We knikken overtuigd en typen ijverig zoekwoorden in bij Google, om dan in stilte te vloeken als er niets uitkomt. Ze vertrekken. Ina zegt dat het nooit zal lukken, ik probeer nog positief te zijn (ook voor het eerst), maar als de computer halverwege besluit dat hij niet meer wil printen, schuif ik de muis opzij om er niet mee te gaan gooien en leun gefrustreerd achterover.

"En nu?" vraagt Ina, terwijl ze al een half uur met kabeltjes prutst. Ik kijk. "Hij zegt dat hij nog steeds geen contact heeft." Met een zucht komt ze overeind, kijkt van de printer naar het beeldscherm en terug. "Je gaat kwaad zijn", zegt ze dan, "maar ik weet geen andere oplossing." Ze loopt naar beneden om haar gsm te gaan zoeken en voelt mijn boze ogen niet in haar rug prikken. Als ze terug komt heeft ze hem al aan de lijn en zegt dat ze dacht dat hij er waarschijnlijk meer van zou weten en dat er voor de rest niemand bereikbaar is. En dat hij het nog eens gedaan heeft en het toen ook werkte, dus dat hij onze enige hoop is. Of zoiets. Ik snuif bij die woorden, maar ze gebaart me stil ze zijn en zegt dat ik daar inderdaad ook ben. En dat ik het niet erg vind. Verontwaardigd druk ik op een willekeurige knop in de hoop dat de printer mij gunstig gezind is en opeens zal beginnen werken, maar dat doet hij niet. "Hij komt", zegt ze tevreden en hangt op. "Fíjn."